Rock & Roll

 

Ze wierp zichzelf als een baksteen in de vijver die haar toekomstige man zou worden.

Rond de plek waar ze te water was gegaan, begonnen zich kringen in zijn leven af te tekenen,

Langzaam maar zeker breidde de eerste hoge golfkring zich langzaam naar buiten uit en nam steeds een beetje in diameter toe en in hoogte af.

Alles moest veranderen totdat de laatste kringen de hele vijver hadden ingenomen.

 

Ik schuif het voorgerecht voorzichtig tussen het klaarliggend bestek op de eettafel en loop snel terug naar de keuken om het hoofdgerecht in de oven te zetten.

Bij terugkomst in de woonkamer nodig ik hem uit om aan tafel te gaan.

Met moeite weet hij zich uit de zachte sofa los te maken, de rug en de benen te rechten en beweegt zich met kleine pasjes richting gedekte tafel.

Als een lakei schuif ik de stoel onder zijn zitvlak en laat me op de stoel tegenover hem neervallen. Voor het eerst vind ik vandaag wat rust.

 

Joop is mijn enige gast vanavond.

Een oude vriend en voormalig buurman.

Onze belangstellingen in het leven en onze leefstijl waren door de jaren heen steeds verder uit elkaar geraakt.

Ik was hem door alle verhuizingen kwijtgeraakt en hij was min of meer uit mijn gedachten gesleten.

In een dichte mist aan de horizon wist ik me te herinneren dat er ooit een diepe vriendschap was geweest.

 

Hij had me op zijn zoektocht naar oude vrienden teruggevonden op het internet.

Verbaasd en door nostalgische gevoelens gedreven, accepteerde ik zijn vriendschapverzoek op het sociale netwerk.

Na een pingpongwedstrijd met e-mailtjes vonden we snel een avond, waarop we gezamenlijk vrij waren.

Of beter gezegd, waarop ik vrij was.

Joop had inmiddels de AOW-leeftijd bereikt.

Zijn vrouw Dorien was onlangs overleden en zijn kinderen hadden zich in het buitenland gevestigd met hun partners en zijn kleinkinderen.

Hij was de hele dag vrij en had niet echt veel meer om handen.

 

Ik kijk naar de oude man aan de andere kant van de tafel en vergeet zelf bijna te eten.

Met moeite probeer ik het beeld dat ik van hem had met de man tegenover me te combineren.

Hij zit duidelijk te genieten van mijn salade met eendenborst en de daarbij behorende wijn die ik met zorg had uitgekozen.

 

Toen ik hem ontmoette was hij een branieschopper, die altijd teveel rookte en dronk.

Hij was de zanger van een plaatselijke rockband die ik voor het moment dat we elkaar ontmoetten alleen van radio en televisie kende.

Hij was een paar jaar ouder dan ik en in die tijd mijn voorbeeld hoe me te onderscheiden van de burgerlijke mensen in ons dorp.

Als de term ‘seks, drugs en rock and roll’ op iemand sloeg, was het wel op Joop.

Een prachtig, groot dakterras sierde mijn huis aan de achterkant.

De zon verwarmde het in dien mate, dat het een plek rond de evenaar leek.

Ik had zelf echter geen tijd om dit kleine paradijs van planten te voorzien.

Joop plantte elke lente wat zaadjes voor mij in de enorme bloembakken die hij mij cadeau had gedaan.

Elk najaar zorgde hij er ook weer voor, dat alle enorme planten van mijn dakterras verdwenen waren en mijn daktuin –zoals hij dat noemde- ‘winterklaar’ was.

Toen het me opviel dat hij in de herfst altijd ‘Nederwiet’ van Doe Maar neuriede tijdens zijn werkzaamheden in mijn daktuin , drong het pas tot mij door, dat hij mijn terras al jaren als illegale kwekerij voor cannabis had gebruikt.

In de tijd dat ik bij het woord coke nog aan frisdrank dacht, kocht ik mijn eerste gram cocaïne ooit bij hem.

 

Ik doorbreek de stilte door hem te vragen of hij nog wel eens zingt.

Alleen onder de douche, zegt hij lachend.

Peinzend kijkt hij daarna voor zich uit met in één van zijn mondhoeken, een kleine glimlach.

 

Hij probeert met zijn tong wanhopig een stukje sla tussen zijn tanden te verwijderen.

Ik geef hem een houten tandenstoker en een paar seconden later kijkt hij me opgelucht aan.

 

Ik sluit het voorgerecht af met een sigaret en bied hem er ook een aan.

Alsof hij zich afweert tegen een groot gevaar dat hem probeert te bespringen, weigert hij met twee opengevouwen handen in de lucht tussen ons in.

De tandstoker zit inmiddels tussen zijn lippen als een sigaretje uit Madurodam.

 

Ik rook al 40 jaar niet meer.

Dorien vond het stinken in huis.

Toen onze oudste geboren werd, wilde ze helemaal niet meer dat er in huis gerookt werd.

Daarbij vond ze ook, dat ik mijn stem ermee verpestte.

Ik zat toen nog in de band.

We barsten toen nog van de optredens.

Het geld kwam werkelijk aan alle kanten binnen.

Spelen, een beetje dealen en de royalty’s die binnenstroomden.  

Ik schreef namelijk alle teksten.

 

Dorien wees me erop dat ik wel gek leek.

Nadat ik haar wat huishoudgeld had gegeven, zoop en rookte ik een kwart van het geld op en de rest van de muntjes ging mijn neus in.

Niet dat zij en de kleine iets tekort kwamen, maar ze had wel gelijk.

 

Ik was haast altijd met de band op pad, aan het oefenen of we zaten in de studio.

Ik was nooit thuis en Dorien wees me erop dat ik mijn zoon niet zou zien opgroeien.

Daar had ze een punt, dus ben ik uiteindelijk maar uit de band gestapt.

Ik kon eigenlijk best alleen van de handel in dope leven en daarmee was ik van een hoop gezeur van Dorien af.

 

Ik schenk hem bij en steek een tweede sigaret aan als de kookwekker mij dwingt de tafel te verlaten. De keurige huisvader aan de overkant geeft me gedwee de borden en het bestek aan, die hij tijdens zijn verhaal al keurig had opgestapeld.

Vanuit de keuken observeer ik de eenzame, starende oude man aan tafel die zijn Klaagmuur enkele minuten moet missen. Het lijkt erop dat hij zijn drinktempo van weleer heeft hervat en vult zelf snel -als een dief in de nacht- zijn lege glas tot de rand weer vol.

 

Met de ovenschotel in mijn ovenwanten betreed ik de woonkamer weer en zet die op het klaarliggende warmhoudplaatje tussen ons in.

Alsof ik niet ben weggegaan vervolgt hij zijn verhaal.

 

Tja, Dorien had natuurlijk ook gelijk dat het voor een kind niet leuk is om later op school te moeten vertellen dat je vader dealer van beroep is.

Ze wilde ook niet meer dat ik in huis gebruikte en mijn klantjes thuis ontving.

Ik denk dat ik mijn muziek- en jeugdvrienden daar een beetje door ben kwijtgeraakt.

Na een afkickprogramma waar Dorien me op gewezen had, was ik helemaal clean en bij thuiskomst vertelde Dorien dat ze weer zwanger was.

 

Ik moest toch ergens inkomsten voor mijn vrouw en kinderen uit genereren en ben daarom maar voor mezelf begonnen.

Ik moest er niet aan denken dat ik voor een baas moest gaan werken.

Je weet vast nog wel dat de hele straat toen vol met tweedehands auto’s stond, die ik toen repareerde.

Dorien vond dat ons oude huis te klein werd nu de tweede op komst was. Ze wilde dat de kleinste een eigen kamertje zou krijgen.

Het ging eigenlijk best lekker in de auto’s, dus kwam er een groter huis.

Met twee kinderen, een koophuis en de garage die ik toen moest huren, was het toen wel even afzien.

Een oud dopeklantje die nog een forse schuld bij me had openstaan, bracht uitkomst.

Ik kon –voor weinig- zijn taxibedrijf overnemen. Dus eerst overdag onder de smeerbrug en ’s avonds op de taxi.

In no time had ik 40 wagens rijden en kon al snel meneer de directeur gaan spelen.

Weer kwam het geld als water binnen en ik kon de garage voor een leuk prijsje verkopen.

Een uitbreiding van mijn taxibedrijf met old timers voor trouwerijen en een servicedienst voor ministeries bleek een nieuwe onaangeboorde goudmijn te zijn.

In die tijd zocht ik weer wat oude muziekvrienden op en onder het genot van wat drank en een witte neus maakten we plannen om de band weer nieuw leven in te blazen en een tourtje voor de fans te doen.

 

Ondanks dat ze de pil gebruikte en we hadden besloten dat we geen kinderen meer wilden, kondigde Dorien aan dat ze weer zwanger was.

Omdat de twee jongens al 10 en 9 waren, had ze nog weinig om het hand.

Haar afgeronde opleiding manicure/ pedicure was –ondanks dat ik een winkel voor haar gehuurd had- op een fiasco uitgelopen.

Ze verlangde naar moederlijke zorg om haar leven weer een duidelijke zin te geven.

Door het kleine meisje dat geboren werd, zag ik haar weer helemaal opleven.

Weer was het huis volgens Dorien te klein en had ze al een leuke koopwoning in een van de betere wijken van onze stad gezien die ons weer wat gezonde leefruimte zou geven.

Ondanks mijn verdiensten, moesten we door deze aankoop de financiën weer opnieuw bekijken.

Daarbij kwam nog dat de jongens geld als water verslonden door alle activiteiten die ze op aanraden van Dorien deden.

We konden ons de luxe vakanties van weleer niet meer veroorloven en besloten een caravan te kopen waardoor mijn zoons een motorbootje wilden tegen de verveling op de camping.

 

Als geluk bij een ongeluk kon ik een partner vinden die mijn bloeiend bedrijf en zijn landelijke taxibedrijf zou willen koppelen.

Op papier zag alles er prachtig uit en zou het me financieel lucht geven en het me een mogelijkheid geven de zaak nog veel groter aan te pakken.

 

Tot nu toe hadden al mijn stappen hooi in goud veranderd, maar deze keer ging het mis.

Ik werd na jaren met hem samengewerkt te hebben op grove wijze opgelicht en was na jaren werk en opbouw van mijn bedrijf op een grove wijze aan de kant gezet en uitgerangeerd.

 

Met alleen een grote schuld en een echtgenote bleef ik achter.

De kinderen waren inmiddels uit huis en hadden ons tot oma en opa gebombardeerd.

Dorien kon de armoede niet meer aan en heeft toen een scheiding aangevraagd.

 

Light My Fire van The Doors klonk door de speakers.

Hij stond op om de volumeknop van mijn versterker een flinke draai richting harder te geven.

Uit volle borst zette hij in, om samen met de zanger een duet voor het eenkoppige publiek te zingen. Zijn stem was opmerkelijk helder en zijn volume deed niet onder voor dat van Jim Morrison.

 

Jammer, dacht ik, dat zo’n talent in het graf van familiair geluk begraven is.

Toen het volgende nummer begon en de volumeknop was teruggedraaid naar huiskamerniveau kwam hij met een blij hoofd weer aan tafel zitten.

Hij keek me stilzwijgend aan schonk zichzelf nog een wijntje in en vroeg:

 

“Mag ik een peukie van je jatten?”