Bezitterige Mannen
"Ik kan op meerdere mannen tegelijk verliefd zijn", tikte ze op de chatbox van Facebook.
"Dat maakt mijn leven zo moeilijk als getrouwde vrouw".
Ze was hoogopgeleid.
49.
Geëmancipeerd
Atheïst
Had aanzien in de stad.
Gelukkig.
Twee kinderen.
Al jaren gelukkig getrouwd met dezelfde man.
Gelovend.
De perfecte moeder en echtgenote.
Voor de buitenwereld.
Zij doceert op de universiteit van het stadje, haar levensgezel is de eigenaar van de plaatselijke bar.
Plaats van handeling: het katholieke, behoudende en kleinburgerlijke Corsica.
Het eiland dat van Italië een schop krijgt en te ver van Frankrijk ligt, om er echt bij te horen.
Haar echtgenoot gelooft in monogame liefde en is haar volkomen trouw.
Hij adoreert haar. Een traditionele, simpele en hardwerkend Italiaan met op zijn voorhoofd het woord "Macho" geschreven.
De ongevraagde bescherming van de Casa Nostra op het eiland, is een niet aftrekbare post in zijn boekhouding. De onzichtbare, extra last op zijn schouders.
Omdat hij weet dat het geen afpersing maar pure liefde van de "familia" is, betaalt hij graag en zonder te mopperen.
Dat maakt, dat hij -om de zaak renderend te krijgen- vele extra uren in zijn horeca etablissement moet verblijven.
Hij heeft -tot zijn grote spijt- geen tijd en energie om zich met de interesses van zijn vrouw bezig te houden. Ook de kleinere versie van de hersenen van zijn vrouw -die hij bij zijn geboorte heeft gekregen- werken daarin niet mee.
De familie bezoeken en openbare festiviteiten waar hij zich traditioneel met zijn voltallige gezin moet vertonen, leggen al genoeg druk op het zware leven van de zwoegende ondernemer.
Het is ook zijn schuldgevoel, en het compenseren van zijn tekortkomingen, waarom hij haar alle vrijheid en ruimte geeft.
Hij wil dat ze blij en vrolijk is.
Hij weet dat veel vrijheid haar écht gelukkig maakt.
"Iemand kunnen loslaten, is echte liefde", had hij van haar geleerd.
Hij had haar in haar studietijd ontmoet. Hij adoreerde haar vanaf zijn werkplek achter de bar.
Ze was jong, slim en spontaan.
Een vrouw die je door haar schoonheid niet aan ander mannen zou kwijtraken.
Het laatste is in andere landen niet een echt criterium, maar in een land als Italië bijna noodzaak om de trouw van een vrouw te krijgen en te behouden. De concurrerende, door hormoon gedreven mannen bleven in zijn cultuur óók op afstand door huwelijk en kinderen.
Hij trok zijn plan.
Nauwkeurig en vastberaden.
Ze waren één jaar na hun ontmoeting, getrouwd en ze was al snel zwanger van hem geraakt.
Zij gaf iets aan hem, zij gaf aan hem toe, maar wilde - ondanks de ongeplande interventies- haar studie graag afmaken. Hij had daar alle begrip voor en betaalde de laatste jaren van de studie van zijn echtgenote en de moeder van zijn kind.
"Ik geloof niet in monogame relaties", schrijft ze op het beeldscherm van mijn computer.
"Ik denk zelf, dat je als vrouw voor meerdere mannen tegelijkertijd echte, gepassioneerde liefde kunt voelen.
Mijn man is te simpel en begrijpt dit soort dingen niet.
Hij heeft weinig gelezen en discussie over dit onderwerp, zou hem in verwarring brengen en dat zou tot nog meer onbegrip leiden.
Ik vertel mijn man daarom niet dat ik tijdens ons huwelijk, al een aantal maal aan buitenechtelijke passie heb toegegeven.
Ik geloof in vrije liefde en zie het daardoor niet als overspel.
Hij zou me vermoorden als hij het zou weten.
Doordat mijn man me veel tijd voor mezelf geeft en ik een uitstekende actrice ben, vallen de affaires hem niet op.
Waarom zou ik mijn huwelijk in gevaar brengen?
Hem ongelukkig maken, terwijl er genoeg wegen zijn en tijd is om het buiten zijn weten om, te praktiseren.
Ik zwijg uit liefde voor mijn man. Ik wil hem geen pijn doen.
"Vrouwen zijn anders dan mannen", vervolgt ze. "Wij houden met passie van mannen en mannen gebruiken vrouwen alleen maar voor een avontuurtje en een wip.
Dat is het verschil.
Ik was laatst met een collega en vriendin op een symposium dat "De foute man" heette.
Het symposium was geheel gewijd aan dit thema".
Op mijn vraag wat precies een foute man is, antwoordde ze: "Ach je weet wel, die mannen die een vrouwtje thuis hebben die trouw het huishouden doet, voor de kinderen zorgt en intussen door die eikels bedrogen wordt met andere vrouwen.
Het soort mannen dat vaak moeten “overwerken".
Achter de zin, een smiley met knipoogje.
Ik denk na en tik voordat ik het weet: "Oh, dan ben jij dus een foute vrouw".
Ze wacht heel even met tikken en twijfelt of ze onze chatsessie bruut zal afsluiten.
Ze verlaat het zo juist aangesneden onderwerp en tikt verder zonder enige reactie.
"Het vervelende is alleen, dat de mannen waarmee ik affaires aanga, me willen bezitten.
Ze eisen vaak dat ik een keuze tussen hen en mijn man maak.
Mannen hebben moeite om te delen en zijn bezitterig.
Als ik de relatie beëindig, voelen ze zich vaak misbruikt en maken dan verwijten dat ik ze als speeltje heb gebruikt.
Als een ware chantage, om me schuldig te laten voelen, proberen ze mij de schuld van hun scheiding in de schoenen te schuiven.
Ik vertel ze dan, dat ik ze niet heb misbruikt. Alles puur was en het om echte, gepassioneerde liefde ging en het beter is, dat ze zich in mijn besluiten berusten". Ik -ondanks de affaire- nog steeds heel veel van mijn man houdt en ik ze dat vanaf het eerst moment heb verteld.
Ik wordt er niet boos om, ik ben alleen erg in ze teleurgesteld.
Op Corsica is de traditie van de familia overal.
Afpersing heet hulp, geilheid noem je passie.
Verkeerd gebruik van die woorden maakt ze op het eiland niet boos, maar heel erg teleurgesteld.
Capisce?