Het Oude Prinsesje 

 

Alhoewel ik zelf de vijftig allang gepasseerd ben, zie ik zelden of nooit een aantrekkelijke vrouw, die qua leeftijd ook maar een beetje in mijn buurt komt.

Ik moet mijn jachtgebied derhalve verplaatsen naar een wereld van vrouwen met een vadercomplex, carrièrevrouwen die niet begrepen werden door mannen van hun eigen leeftijd en vrouwen die net voor hun veertigste een kind willen.

Een wereld waarin eenzame, alleenstaande, goed gefortuneerde, stabiele, wijze oudere mannen een gewild artikel en vaak een uitkomst voor dit type vrouw zijn.

Ik had lange tijd nodig om uit te vinden, dat er veel variatie in stoten en stenen bestaat en dat je jezelf in fouten niet altijd herhaalt.

De heer heeft een grote variatie in de relatie met een groot leeftijdsverschil gemaakt.

 

In het daaropvolgend plan, zocht ik naar aantrekkelijke, gescheiden vrouwen uit mijn geboortejaar.

Meestal waren dat vrouwen die - door hun mannen in de menopauze- werden omgeruild voor een jonger exemplaar.

Precies op het moment dat het laatste kind het ouderlijk huis verlaten had.

Aan de klap van het lege nest werd ook nog eens toegevoegd, dat ze alles alleen hadden moeten verwerken samen met de opvliegers van de overgang als extra hindernis.

 

Eenmaal in het bezit van de steen der wijzen, heb ik lange tijd hoop gehad op een mooie, goed geconserveerde weduwe.

Eén waarvan de echtgenoot veel te jong was overleden, die uit de kinderen was en tot de dood van haar overleden echtgenoot een gelukkig huwelijk had gehad.

Een vrouw die zich –ondanks haar moederschap- door de jaren heen, zowel uiterlijk als innerlijk goed had onderhouden.

 

De dansvloer was –met een enkele uitzondering van een man- gevuld met dames van middelbare leeftijd en ver daarboven.

Hier en daar een beduidend jongere vrouw die met haar moeder danste.

Een dochter die naar aanleiding van het beschreven succes in het artikel van haar favoriete damesblad, ook háár moeder die avond aan de man zou gaan brengen.

 

Bij vrouwen van middelbare leeftijd en daar boven, lijkt alles alleen nog om het innerlijke van de mens te gaan.

De strijd tegen rimpels en kraaienpootjes is verloren.

De verjongende crèmes, die hen hadden beloofd de eeuwige jeugd te kunnen behouden, heeft ze bedrogen en in de steek gelaten.

Ze moesten tegen wil en dank aan zichzelf toegeven, dat alles in hun lijf begint te zakken en het tandvlees nog het enige is dat optrekt.

 

De meeste vrouwen vergaten de werkelijkheid even en waanden zich weer twintig doordat de muziek uit hun jeugd de dansvloer vulde. Ze maakten hun moves weer, die de mannen aan de zijlijn in betere tijden tot extase gebracht zouden hebben.

Ik hing wat een de bar en het medelijden won van de lach in mij.

 

Al eerder die avond, was ze me op de dansvloer door haar jeugdige uiterlijk opgevallen.

Ze danste daar met een vriendin van haar eigen leeftijd. Het verschil in uiterlijk en beweging tussen haar, haar vriendin en de belendende andere dansende dames was zo groot dat ze voor mij moeilijk te missen was.

Geheel onverwacht sprak ze me aan bij de bar op de Fourty Up Party in de plaatselijke discotheek.

“Houd je niet van dansen?”, zei ze.

 

“Ik dans heel graag”, antwoordde ik haar, “maar om heel eerlijk te zijn zie ik mezelf hier tussen dit soort vrouwen niet dansen”.

Begripvol knikte ze en vroeg me of ik een ander alternatief kende om op onze leeftijd nog lekker te kunnen swingen.

Ik probeerde het gesprek een wending te geven en vertelde dat ik even ging roken.

Ze volgde me de bedompte, afgesloten rookkamer in, waarin de geconcentreerde lucht van overvolle asbakken die weken niet geleegd waren overheerste.

Ze was een niet-roker en had eigenlijk een hekel aan sigarettenrook.

Daarmee bevestigde ze mijn voorgevoel dat ze mij -haar prooi van die avond- zorgvuldig wilde bewaken om ontsnappingspogingen mijnerzijds te voorkomen.

Ik besloot haar vasthoudendheid te testen.

Ik stak in de rokerige ruimte de ene na de andere sigaret op.

Als een goedgebekte rokende oom op een verjaardagsfeestje, wist ik het gesprek met haar te rekken tot een uur. Ze hing aan mijn lippen, klaagde niet één keer en werd zelfs niet paternalistisch over de hoeveelheid sigaretten die ik in één uur tot mij nam.

Met brede lach en een en al aandacht, bleef ze zitten. Haar kleding en haardos inmiddels doordrenkt met het boeket van teer en nicotine. Toch wilde ze na een uur van kwelling  mijn telefoonnummer.

 

 

Al na een dag belde ze en we maakten een eetafspraak bij mij thuis.

 

Vrijdag 20:00 uur.

 

Ik had aangenomen dat ze de hele dag had moeten werken en had begrepen dat dit de reden was voor het redelijk late tijdstip van de eetafspraak.

 

Ik ken het.

Ze woont een uur reizen van mijn woonplaats.

Eerste date.

Voordat ze zou vertrekken wilde ze natuurlijk eerst na het werk nog even naar huis om zich op te tutten en zich optimaal te maken.

Haar leukste kleding aan, gezicht verven, haar doen, toch maar die andere outfit, nee toch maar niet.

Ze belde dat ze een half uurtje later zou komen.

In verband met het etentje en de daarbij horende drank, melde ze me ook nog, dat ze de auto zou laten staan en besloten had om met het openbaar vervoer te komen.

 

Om half tien was het zover. Ze belde me vanuit een tramhalte in mijn woonplaats die niet de halte was die ik haar door de telefoon had opgegeven. Ik sprong op mijn fiets om haar uit de peniebele situatie in een vreemde stad te redden en haar te begeleiden naar mijn woning die op 15 minuten afstand van haar aankomstpunt lag.

Ze wilde nog snel een fles wijn kopen omdat ze anders met lege handen bij mij op bezoek zou komen.

Eenmaal bij mijn huis aangekomen kijk ik op mijn horloge. Het is half elf.

Bij de amuse vertelt ze al, dat ze maar 4 dagen werkt en ze op vrijdag altijd vrij is.

 

De stemming aan mijn kant zakte behoorlijk en ik begreep niet waarom ze zo laat had afgesproken en ook nog eens twee uur te laat op mijn etentje verscheen.

Bij het opwarmen van de soep probeerde ik haar strategie te doorgronden.

Ik had goede hoop dat het late verplaatsen met het openbaar vervoer, de voorkennis van uitgebreid eten en de daarbij horende hoeveelheid drank en het missen van de laatste trein, haar succes op een overnachting in mijn bed aanzienlijk zou vergroten.

Tot mijn grote verbazing vertelde ze me na de soep dat ik het dessert maar voor een volgende keer moest bewaren.

Ze wilde haar laatste intercity niet missen en ging halverwege haar hoofdgerecht op pad naar de tramhalte waar ik haar een half uur daarvoor had opgehaald.

Verbluft bleef ik in mijn woning achter.

Tijdens het afruimen van de tafel kreeg ik al een sms van haar.

 

Ook stom, er reden nog een paar intercity’s na de trein die ik genomen heb.

 

Ik snapte die extra informatie niet helemaal.

De invulling die ik aan deze vreemde situatie gaf waren mijn tegenvallende kookkunsten, het fenomeen dat ik er bij normaal licht minder leuk uitzie dan toen in de discotheek of andere factoren waardoor vrouwen plotseling menen te moeten vertrekken zonder iets over hun gedachten te vertellen.

Naïef spelen en je van de domme houden is niet alleen voor vrouwen weggelegd, dus ik begon haar vals te bombarderen met sms’jes.

 

Ik begon gelijk te tikken dat we het snel weer over moesten doen, maar dan iets langer.

Dat de tijd te kort was geweest om elkaar echt goed te leren kennen.

Dat ik het leuk zou vinden als ze morgen naar de discotheek zou komen om gezellig te dansen.

Dat ik zwaar onder de indruk van haar verschijning was geweest en dat haar korte bezoekje een mooie start was geweest voor een regelmatig wederzijds contact of wellicht een relatie.

Dat ik al naar de volgende afspraak uitkeek.

 

Stilte, grote stilte aan de andere kant.

 

Om het haar nog ongemakkelijker te maken schreef ik:

 

Wat ben je zo stil en waarom antwoord je niet?

 

30 minuten na het ontvangen van mijn directe vraag schrijft ze:

 

Dat vind ik nou zo prettig van sms’en, dat je niet gelijk hoeft te antwoorden.

 

Mijn laatste sms:

 

Tot nu toe gebruikte ik het niet antwoorden van sms’jes alleen als ik geen zin had om te reageren of dat de afzender een te moeilijke vraag stelde, waar ik me op tactische en toch beleefde manier uit moest zien te redden. Goh, weer wat geleerd. 

En daarna was het weer stil.

 

Nooit meer iets van haar gehoord.