Op de bank
Op de bank in mijn woonkamer zit een oude kennis.
Ik spreek haar zelden of nooit.
Door de jaren heen hebben wij een vast patroon in onze vriendschap ontwikkeld.
Een van ons tweeën belt de ander.
Degene die opneemt zegt overenthousiast:
“Hey, wat leuk! Goed om je weer te horen!
Ik zat deze week toevallig aan je te denken en vroeg me af, hoe het met jou zou zijn”.
Telefonisch bijpraten vinden we allebei te onpersoonlijk.
We vinden dat we snel weer eens een afspraakje moeten maken.
Een avondje bijpraten om onze vriendschap weer eens te voeden.
Bij het openen van een fles wijn vraag ik haar of ze nog steeds bij Frits is.
Ze beantwoordt mijn vraag met een slok wijn, een lachend gezicht en een hoofd dat met een korte, snelle beweging een jaknikker imiteert.
“Zijn jullie eigenlijk al getrouwd of wonen jullie samen? Jullie zijn toch al meer dan 15 jaar bij elkaar?”
Haar gezicht verandert van vrolijk in verbaasd en beantwoordt mijn vraag met de vraag of ze mij dat nooit verteld had.
Ik ontken en krijg uitleg van de situatie waarin ze zich bevindt.
“Hij nog steeds getrouwd”.
Zonder het te willen vertrekt mijn gezicht zich in het standje: Wat-zeg-je-me-nou,-waar-ben-je-mee-bezig en neem een ferme slok.
Voordat ze mijn schrik -op een zakelijke toon- wil wegnemen, schenk ik haar bij.
Tijdens het vullen van mijn lege glas vertelt ze, dat zijn vrouw ervan weet en hij het zo moeilijk vindt om bij haar weg te gaan.
Haar gezicht verandert van zakelijk naar begripvol en ik krijg nog meer ongevraagde informatie over het privéleven van de getrouwde Frits.
Dat hij bij zijn echtgenote drie kinderen heeft.
Dat hij bang is, dat zijn vrouw gek wordt als hij haar vertelt, dat hij bij haar weg gaat.
Dat hij het daarom langzaam aan doet.
Dat hij haar stukje bij beetje voorbereidt op een scheiding.
Daarnaast zou een plotselinge scheiding hem ruïneren. Hij was in gemeenschap van goederen getrouwd. De alimentatie. De afkoop van het geld dat zijn vrouw met haar familiekapitaal in zijn zaken had gestoken.
“Dat klinkt allemaal niet best”, zeg ik.
Om tijd te winnen om een pijnlijke vraag in mijn hoofd te kunnen formuleren, vul ik onze glazen nogmaals.
Met moeite en de voorzichtigheid van een egel die de liefde bedrijft, vraag ik haar of ze na al die jaren nog hoop heeft.
Of ze denkt dat hij daadwerkelijk bij zijn vrouw weg zal gaan.
In plaats van een direct antwoord, vervolgt ze ons gesprek met wat extra vertrouwelijke informatie over het gezinnetje van de arme Frits.
Met triomfantelijk gezicht vertelt ze me, dat Frits het best wel inziet, dat hij bij zijn eega weg moet. Dat ze een uitgewoond lijf schijnt te hebben. Dat het ook niet gek is, als je er drie kinderen hebt uitgeperst, die daarna aan je borsten hebben lopen sabbelen.
Volgens Frits zouden haar borsten er als theezakjes uitzien.
Van dit inkijkje in de slaapkamer van Frits, krijg ik een plaatsvervangende schaamte en probeer het onderwerp te veranderen.
“Maar heb je er geen moeite mee, dat hij 6 dagen bij haar is en maar een halve dag bij jou?” vroeg ik nieuwsgierig en vul haar glas opnieuw.
Nee joh, ben je gek.
Ik hoef zijn vuile onderbroeken en sokken niet wassen en zie alleen de leuke Frits.
Zij mag de rest hebben.
Dinsdag is onze vaste dag.
Daar komt niemand aan. Staat ook vast in onze agenda’s en we kijken er ook de hele week naar uit. Echt zo’n dag waar je naartoe leeft.
Elke maandag ga ik lekker naar de kapper en in het weekend koop ik een nieuwe jurk of wat spannende lingerie.
We eten elke dinsdag op zijn kosten in een sterrenrestaurant en hij huurt een kamer in één van de betere hotels in de stad. We maken een fantastische wip, nemen afscheid en daarna begint het verlangen naar de volgende week, zich alweer op te bouwen.
Ideaal!
De rest van de week kan ik gewoon lekker mijn eigen dingetjes doen.
Het is gewoon moeilijk.
Maar als je eerlijk tegen elkaar blijft, is er niets aan de hand.
Ik knik begrijpend.
In stilte loop ik luisterend naar mijn wijnrek en open een nieuwe fles terwijl ze haar monoloog vervolgt.
Tijdens ons wekelijks etentje vindt Frits het altijd heerlijk om even lekker met me bij te praten.
Na een kwartiertje bij mij aan tafel, zie hem dan weer helemaal tot rust komen.
Ook iets dat Frits bij dat huissloofje niet kan.
Als Frits van zijn werk thuiskomt, schijnt ze het alleen nog over de kinderen te kunnen hebben.
Zelf straft ze de kinderen nooit. Ze gebruikt Frits gewoon als boeman voor de kinderen.
Zijn kids schijnen door haar slechte opvoeding, volkomen onhandelbaar te zijn geworden.
Terwijl ik wat kaas snijd vraag ik haar of ze zelf nog even bij wil schenken en of de kinderen meekomen als Frits voor haar gaat kiezen en ze uiteindelijk gaan samenwonen.
Ze kijkt me aan alsof ik niet goed bij mijn hoofd ben en zegt dat ze Frits al gezegd heeft, dat ze niet van plan is, om het stokje over te nemen.
Als hij bij haar weggaat, is ze niet van plan om die etterbakjes op te voeden.
Ze had er weinig trek in, om met de fouten van een ander op gezadeld te worden.
Ze begreep natuurlijk, dat het de situatie voor Frits nog veel gecompliceerder maakte.
Waar is zijn huwelijk dan misgegaan en wanneer is Frits ooit met jou begonnen?
Ze verzit en maakt het zich makkelijk.
Toen ze trouwden was zij 5 jaar jonger dan Frits.
Frits heeft me de foto’s uit die tijd wel eens laten zien.
Ze zag er toen waanzinnig uit.
Het was werkelijk een beauty.
Voor Frits was het toen natuurlijk een lekker groen blaadje met rijke ouders.
Maar ze is snel afgetakeld.
Na de eerste zag ze er al niet meer uit.
Ook die foto’s heb ik gezien.
Dan denk je echt: “Meid laat je in godsnaam niet zo hangen en zorg een beetje voor jezelf”.
Ze was 15 kilo aangekomen.
In plaats van een sportschool om het er weer af te krijgen, zat ze alleen maar op de bank.
Na de derde zag Frits er op de foto’s nog bijna hetzelfde uit.
Zij was inmiddels niet meer om aan te zien.
Dat was ongeveer het moment dat wij elkaar ontmoetten.
Ik kan Frits geen ongelijk geven als je nog een vijftien jaar jongere vrouw kan krijgen, die er vreselijk goed uitziet, zoals ik.
Zo’n man wil ook wel weer het strakke lijf terug, waarmee hij ooit is begonnen.
Hij verlangde gewoon naar de gezelligheid en het vrouwenlijf van vóór de kinderen.
Ze draait met haar lege glas en kijkt me aan. Haar ogen vragen of er nog iets in de fles zit om bij te vullen. Ik hou de fles tegen het licht en zie dat er nog genoeg is voor twee glazen.
We praten wat over mijn leven.
De dames die ik het laatste jaar ontmoet heb en zelfs een paar minuten over mijn werk.
Bij wijnfles nummer drie vertelt ze over haar bezigheden op de Frits-loze dagen.
Haar saaie baan en het stappen met vrienden en vriendinnen.
We wisselen de nieuwste restaurants en kroegen van onze stad uit en de films die je niet zou moeten missen.
Duidelijk meer ontspannen dan aan het begin van de avond, neemt ze me echt in vertrouwen.
Haar openingszin “Als je dit ooit verder vertelt, draai ik je nek om”, beloofde niet veel goeds.
“Drie weekenden terug ben ik een lekker ding tegengekomen tijdens het stappen met een vriendin”.
Dat maakt het dan wel even moeilijk.
Je hebt een relatie en dan overkomt je zoiets.
Hij was zeker 3 of 4 jaar jonger. Heel aanhankelijk typetje en hij zoende echt lekker.
Na de kroeg heb ik hem mee naar huis genomen, om nog iets in mijn flat te drinken.
En je begrijpt het al, de volgende morgen werd ik naast hem wakker in bed.
Een apparaat dat op een klein kinderarmpje leek, lag daar op zijn blote been.
Toen heb ik hem nog maar een keer gebruikt.
Was toch al scheef gegaan.
Ze lacht en ik vraag me af of ik dit soort details wel wil horen.
Zonder enige reactie schenk ik haar bij.
Ik ben de kluts nu volkomen kwijt en om de zaak weer helder te krijgen vraag ik haar of ze haar misstap al aan Frits verteld heeft.
Nee, natuurlijk niet.
Als Frits dat weet, maakt hij gelijk een eind aan onze relatie.
En die jongen zou me nooit een toekomst kunnen geven.
Lekker ding, maar een arme sloeber.
Nee, als Frits me zou dumpen, zou ik niet weten hoe ik van mijn salarisje de huur van mijn appartement zou moeten ophoesten. Dan zou hij ook mijn boodschappenautootje onmiddellijk terugeisen.
Frits is een echte verwenner, maar niet van yesterday.
Daarbij komt ook nog, dat ik die jongen nooit meer wil zien.
Na onze nacht was ik het bed aan het verschonen en zag dat hij geld op het nachtkastje had gelegd. Wat een afknapper.
Ik ben geen hoer.